Wan Toe Frie

Je kan er tegenwoordig niet meer langs. Leg je oor maar eens te luisteren bij je kinderen, wanneer ze in de zetel hangen met hun i pad. Het Engels dringt onze huiskamers binnen. Is het gemakzucht dat ons de Engelse termen doet koesteren, in plaats van Vlaamse alternatieven te bedenken? Of klinkt het gewoon “cooler” (I know)? Chatten, deleten, back-uppen. We draaien er onze hand niet voor om. Maar het gaat verder dan de computerwereld. Blijkbaar hebben we het Engels toch echt in onze harten gesloten. Het is ook niet helemaal nieuw, als je bedenkt hoe we onze “kids” de laatste jaren hebben genoemd. Rond 1990 beleefden we de hoogdagen van de Engelse voornamen. We kennen allemaal wel een Kevin, Johnny, Jimmy, Shirley. Maar het nieuwste van het nieuwste, “hotter” dan “hot”, blijkt nu het verengelsen van familienamen te zijn.
En wie wil hierin het voortouw nemen, wie is hier de “trendsetter”? Jawel, onze burgemeester in hoogsteigen persoon. We wisten het ook niet, maar Ceyssens is “Licious” in het Engels. Kijk maar eens langs de straten in Meeuwen-Gruitrode. Grote affiches met daarop de aankondiging: “Lode Licious”. Want het is natuurlijk de bedoeling dat iedere Meeuwen-Gruitrodenaar er geleidelijk aan kan wennen. Net op tijd voor het Dorpsfeest, zodat we met zijn allen konden oefenen wanneer we de burgemeester tegenkwamen. We hebben het al op veel gekke manieren horen stamelen, maar voor wie twijfelt, een telefoontje naar de secretaresse van burgemeester Licious volstaat om het op de juiste manier te horen uitspreken.
Jan Peumans zal ook mogen oefenen als hij in het parlement aandacht gaat vragen voor een interpellatie van de heer Licious.
Ik zal mijn man al voorbereiden op zijn nieuwe leven als Jochen Polishman…