“Het was weer van dat”, zuchtte de burgemeester.
“Weer een zaal vol kleurspoelingen, mis-en-plis en kalende hoofden?” vroeg zijn medewerker.
“Ja… de ouwe getrouwen. Maar aan mij kan het toch niet liggen. Ik ben toch hip. Ik spreek toch de jongeren aan. Wij hebben toch een vlotte ploeg schepenen? Waarom komt de jeugd niet naar die hoorzittingen? Stijn had gelijk, in zijn stukje in het Belangske (nvdr: zie hieronder). Het swingde niet. Ik leek Geert Hoste wel.”
“Maar misschien liggen jongeren niet wakker van zo’n fusieverhaal? “
“Ja maar, we moeten ook stillekesaan beginnen te denken aan de nieuwe gemeenteraadsverkiezingen. De jeugd kiest niet meer per se voor de CD&V. Dat ziet ge in die peilingen die ze om de haverklap doen. Tegenwoordig is het Groen, of de N-VA begot. Het is echt godgeklaagd, er zijn geen zekerheden meer. De focus moet liggen op de jeugd.”
“Maar burgemeester, ze gaan toch wel voor u kiezen, zeker!”
“Ik vind dat we het zekere voor het onzekere moeten nemen en de jeugd koud pakken op hun eigen terrein. We gaan gewoon zelf naar die jeugdhuizen toe. Dan kunnen ze geen kant op. “
“Weet ge wat ik aan het denken ben?”
“Zeg es”.
“Die hoorzittingen, dat was wel een succes en al, allez, zo verkopen we het toch. Maar de meeste mensen zijn natuurlijk níet gekomen. Als we nu eens zogezegd de jeugd willen bereiken, maar we verspreiden die nieuwe uitnodigingen heel breed. We hangen ze in de cafés, leggen ze bij de bakker, bij de slager… Dat is opnieuw reclame voor u, hè burgemeester. De mensen gaan daarover spreken.”
“Het moet dan wel iets worden dat in het oog springt. Iets trendy. Maatwerk, dat is het tegenwoordig. Een flyer die jongeren aanspreekt.”
“We moeten daar zeker iets in ’t Engels tussengooien. De jeugd, dat spreekt Engels alsof het niks is. Niet gelijk Crevits, met haar “white hemd” indertijd, maar vlot Engels. En we moeten een lokkertje hebben. Waar komt de jeugd op af? “
“Ik zou zeggen dat er een drankje wordt aangeboden na afloop, maar dat hebben we bij die hoorzittingen ook al gezegd, en dat werkte blijkbaar niet.”
“Ja maar zo zegt ge dat ook niet meer, tegenwoordig. We zetten daar op: “free drinks”. Daar komen ze wel op af.”
“Och, weet ge wat, zet er ineens “four drinks” op, of “five drinks”, voor mijn part. We hebben nog wel ruimte in onze gemeentekas.”
“Neenee, niet “three drinks”, maar “free drinks”, gratis drank.
“Ah ja! Zjuust. Gelijk een gratis vat. Hahaha! Goed gedacht. Daar komen ze wel op af! Zij kunnen voor niks op café, en ondertussen doen Ben en ik onze parlé. Of misschien hoeft dat zelfs niet. We zíjn daar dan gewoon, twee toffe burgemeesters die een vat geven.”
“En weet ge wat. Ik denk juist aan iets schitterends. Ge kent toch die sms-taal, met YOLO en LOL enzo hè, die Engelse afkortingen. Dat is het ook het één na het ander bij die jeugd. En moet ge nu weten. De jeugd zegt toch de hele tijd “amagat” hè, dat is eigenlijk “Oh My God” en ze korten dat af als OMG. O – M – G. “
“?”
“Awel, O-pglabbeek M-eeuwen G-ruitrode.”
“Dat is het! Dat is het gewoon!”
“En dan zoek ik nog een prentje met een dorp op de achtergrond, en zo’n retro Volkswagen busje, want dat is ook helemaal in.”
“Neenee, geen dorp. Doe maar met hoogbouw. We moeten groot denken. Genk ligt niet ver van Opglabbeek hè… En weet ge welke minister in Genk woont?”
“Jo!”
“Awel ja – Genk wordt onze volgende acquisitie – en mijn broodje is gebakken.”
“Gij zijt toch niet te schatten. Allez hop, de verkiezingscampagne is ingezet!”
“Gaat dat niet teveel opvallen, dat we met gemeenschapsgeld stemmen aan het ronselen zijn?”
“Maar nee, dat steken we allemaal op de fusie en het democratisch overleg. Geen kat die argwaan krijgt.”
Wan Toe Frie 