Wan Toe Frie

Het zal waarschijnlijk niet erg slim zijn dat ik dit stuk ga schrijven, maar het moet nu maar gewoon even. Ik kon er gisteren en vandaag niet langs. Het Belangske liep ervan over. En het komt mij de oren uit. Het Limburggevoel. En dan Indra Dewitte die mij op Twitter aanspoorde om de Limburgtest te doen. Heb ik zogezegd 47% Limburggevoel. Whatever. En dan staat er ook nog “dat ik meer Limburgs ben ALS ik denk”! DAN ik denk, mensen, DAN ik denk. En inderdaad, dat is meer DAN ik dacht. Ik dacht namelijk dat ik géén Limburggevoel had.

Ik begrijp het gewoon niet. Oké, ik ben van Limburg. Oké, ik ben zelfs geboren en getogen Limburger. Ik woon nog steeds in Limburg. Ik woon opnieuw in de straat waar ik geboren ben. Maar dat is omwille van praktische overwegingen. En mijn god, heb ik mij de laatste tijd al beklaagd dat ik niet dichter bij Brussel woon. Zowat alle vergaderingen lijken in Brussel door te gaan. Die van de beroepsvereniging, die van de N-VA. Wat logisch is. En ik zou zomaar verhuizen, echt waar. Maar we wonen nu dicht bij mijn ouders, en dat is wel zo praktisch. Ze letten als eens op de kinderen, begrijpt u? Als ik in Brussel ben.

Maar het Limburggevoel, dat heb ik dus niet. Maar het Belangske staat er wel vol van. Uiteraard. Want het Limburggevoel, dat is gewoon uitgevonden door het Belangske. Om de Limburgers te doen denken dat het Belangske de enige krant is waar een Limburger zich in herkent. Om hen (ten onrechte) te doen denken dat ze misschien niet slimmer zijn dan de rest, maar dan zeker wel gezelliger en sympathieker.  Het Belangske teert op het Limburggevoel. Je kan er elke dag in lezen hoe het met je buren gaat. Het speelt in op je sentiment. Wie is er allemaal geboren? Wie zit er allemaal in de eerste klas? Wie is er allemaal getrouwd? Wereldnieuws is toch niks in vergelijking met het wedervaren van je medelimburgers.

Maar er is licht aan het einde van de tunnel. De jongere generatie heeft “het” minder. Omwille van de groeiende mobiliteit, wordt gezegd. De Limburger heeft de autosnelweg gevonden! De Limburger heeft het wereldwijde web ontdekt! De aarde blijkt geen platte schijf te zijn, waar je vanaf valt zodra je Lummen of Sint-Truiden bent gepasseerd!

Ik overdrijf natuurlijk. Ik ben gewoon blij dat het de goede kant uit gaat. Dat de jongere generatie verder kijkt dan haar neus lang is. Dat ze zien dat ze ook kunnen gedijen in andere provincies of andere landen. Grenzen vervagen, zelfs die van Limburg. En dat is goed. Hopelijk krijgt het Belangske dat snel in de gaten en speelt ze in op die nieuwe generatie, die echt wel een bredere kijk heeft op de wereld en wat meer inhoudelijke input verlangt van een krant. Een generatie die volgens mij niet meer zal aanvaarden dat ze tegen heug en meug wordt afgeschilderd als een karikatuur.

(Hoewel er soms nog werk aan de winkel is. Zo ben ik eens lichtjes uit mijn krammen geschoten toen mijn neefjes verder zouden gaan studeren, en toen bleek dat ze een studierichting zochten binnen Limburg. Daar kon ik niet bij. Ik kon, als ik wou, de eerste jaren in Diepenbeek gaan studeren, maar geen haar op mijn hoofd dat daaraan dacht. Dat zou een straf geweest zijn. Het tienwekensysteem hadden ze daar! Help! Als ik dus iets NIET meer wou, dan was het bij het handje gehouden te worden (wel ironisch, want toen koos ik voor de SCHOOL voor Tandheelkunde, Mondziekten en Kaakchirurgie. In Leuven. En een School, dat was het wel). Asjeblief, desnoods zou ik voor diergeneeskunde hebben gekozen, een richting die je echt niet bij de deur kon volgen.)

En dan maar klagen dat we niet ontsloten zijn. We ZIJN inderdaad niet ontsloten! Maar misschien lijkt het soms ook wel alsof we daar geen behoefte aan hebben? Alsof we het binnen onze provincie zo gezellig hebben dat we genoeg hebben aan elkaar. Het klikt toch met niemand zoals met de Limburgers. Wie wil er nu naar Brussel? Wat is er nu in Antwerpen te beleven? Terwijl er zoveel mogelijkheden zijn voor onze provincie. Welke provincie is het er het best gepositioneerd voor export naar zowel Nederland, Duitsland als Frankrijk? Limburg toch wel? Maar dan moeten we volgens mij toch af van de mentaliteit die ons wordt opgedrongen. We moeten eens normaal gaan doen. Laten zien waar de opportuniteiten liggen en onszelf in de markt zetten. Niet omwille van onze warmte en gezelligheid, maar omwille van onze andere troeven. Kennis en kunde. Onze geografische ligging. Zorgen dat we ons gedragen als degelijke businesspartners. De talenten zijn er. Nu nog de mentaliteit.

Daarom deze warme oproep aan het Belangske: doe er iets aan. Stop met het cultiveren van dat Limburggevoel voor eigen profijt. Ons wentelen in het Limburggevoel helpt ons geen stap vooruit. Onze toekomst verdient beter (en ons heden trouwens ook). En wellicht biedt het u als krant ook uit commercieel oogpunt een beter toekomstperspectief.

En mijn man vindt dat ook, roept hij net (ik stuurde hem juist de kladversie door). En die zit dus werkelijk overal in de wereld (momenteel zit hij aan de andere kant van de living, maar dat is eerder uitzonderlijk). Vandaar die nood aan babysit.

Tot slot: misschien voelt u zich geaffronteerd, omdat u het Belangske leest. Maar het gaat niet over u. Het gaat over die krant. Want u verdient meer en beter. En als u het er niet mee eens bent, dan ligt het waarschijnlijk aan mij. En dan verwijs ik weer naar de eerste zin van deze blog…