Wan Toe Frie

Wat als ik nu eens stukjes zou schrijven over tanden?

Want hoe meer je erover weet, hoe beter. Op alle gebied…

EVEN OVER MIJ

“Humaniora” kon je nog gewoon letterlijk nemen.

In mijn tijd hoefde je op je 16^de nog niet na te denken over wat je op je 23^ste wou zijn. Ik mocht op mijn dooie gemak “humanior” worden. “Meer mens”, zogenaamd. Op het gemak verbreden en verdiepen, zonder dat er een duidelijk doel was. En welke richting leende zich daar beter toe dan de Latijn-Griekse. Volgens het oude systeem dan nog, dus elke week 8 uur klassieke talen. Een minimum aan wiskunde en wetenschappen, maar veel verhalen, mythologie, teksten scanderen, vertalen, ontdekken, ontrafelen. Zonder dat ik daarom dus ambitie had om iets met talen te gaan doen. Moest je het mij toen gevraagd hebben: zelfs in de verste verte niet.

Een zalige tijd.

En als je het mij dan toch zou hebben gevraagd, wat ik wou worden, dan zou ik “architect” gezegd hebben. Of “archeoloog”. Of “chirurg”. En als ik écht eerlijk was, als ik écht mijn diepste zielenroerselen naar boven zou durven brengen, dan had ik gezegd: “kunstenaar”. Niets dat mij gelukkiger maakte dan knutselen, schilderen, tekenen, breien, haken, macramé. Noem het. Ik deed het.

Het werd tandheelkunde. Waarschijnlijk leek het de perfecte mix tussen al die opties. Er was nog geen sprake van een toelatingsproef, dus het gebrek aan wiskunde en wetenschappen loste ik handig op door een lief aan de haak te slaan dat 8 uur wiskunde had gevolgd en wiens boeken ik in “eerste kan(didatuur)” (nu eerste bachelor) mocht lenen. Ik heb hem beloond met een huwelijk dat nu al 25 jaar duurt en drie schitterende kinderen.

Het eerste jaar was geweldig, vooral die fysica en wiskunde dan en daar slaagde ik voor met glans. De medische vakken boeiden me ook enorm. Maar het technisch-tandheelkundige vond ik veel en veel minder aangenaam. Het was niet creatief. Niet artistiek. Het was schools.

 Schools is het juiste woord. Een beetje bekrompen. Erg belastend ook, met vele verplichte practica in een ondergronds laboratorium zonder daglicht. Op een onchristelijk uur voor wie ’s avonds ook nog wel eens de wereld wilde verkennen.

Ik voelde mijn wereldbeeld verkleinen. Mijn algemene kennis slonk zienderogen. Minder mens werd ik (met enige overdrijving). Wat is het tegenovergestelde van humanior? Mijn brede blik leek wel te verengen tot tanden-tanden-tanden waar elke fractie van een millimeter zogenaamd belangrijk was. En – oké – tanden zijn belangrijk. Ik ga er stukken over schrijven. Dus ja.

Maar toch. Het is maar een fragmentje van een lijf en een tand missen is zelden dodelijk.

Ik had het er dus moeilijk mee, met die opleiding.  Maar ik ben erdoor geploeterd.  En ik had het geluk dat ik daarna aan een doctoraat mocht werken over medische beeldvorming en dat ik aan een opleiding parodontologie mocht beginnen. Mijn wereld vergrootte weer. Letterlijk, want ik mocht vele wetenschappelijke congressen bijwonen en presentaties geven over de hele aardbol. Ik vond weer aansluiting met fysica, met taal, met wiskunde, statistiek, maar ook met creativiteit en het algemeen medische.

Ondertussen ben ik 27 jaar tandarts en 22 jaar parodontoloog. Ik heb duizenden patiënten gezien en behandeld. En nu kijk ik er helemaal anders naar. Nu ben ik ervan overtuigd dat mondgezondheid belangrijk is. Misschien belangrijker dan jij denkt. Al weet ik niet wat jij denkt. Alleszins belangrijker dan de meeste mensen denken.

De meeste mensen gaan minstens een keer per jaar naar de tandarts en dat al van jongs af aan, waardoor je zou denken dat tandartsen vertrouwd zijn. Een deel van de familie als het ware.

Maar de meeste mensen gaan liever niet dan wel. Hebben schrik voor de kosten. Schrik voor wat er gaat gebeuren. Bang voor de boor. Bang voor het verdict.

Terwijl er zoveel manieren bestaan om je tandarts te slim af te zijn.

Om geld te besparen. Als burger en als samenleving.

En om je mond gezond te houden. Want dat is natuurlijk het allerbelangrijkste.

Je moet alleen weten hoe. En dat leg ik je graag uit.

(Binnenkort meer :-))